21 Şubat 2010 Pazar

ALBÜM KRİTİK: Rotting Christ – Aealo (2010)


Rotting Christ benim için çok özel olan gruplar arasındadır. Karanlık sound’u orijinal melodilerle harmanlayan, suyunu çıkarmadan yerel ezgiler katmayı başaran nadir gruplardandır. Her ne kadar uzun zamandır çok iyi bir albüm yayınlayamamış olsalar da geçmişte son derece başarılı, hatta artık klasikleşmiş albümlere imza atmışlardır. Bu albümü de fazla bir beklenti içinde olmadan, eski güzel günlerin hatırına dinlemeye başladım. İlk dinlediğimde burun kıvırmış olsam da dinledikçe albüm fazlasıyla hoşuma gitmeye başladı. Yine etkileyici ve akılda kalıcı melodiler, Sakis’in yırtıcı vokali, klasik Rotting Christ gitarları mevcut. Bazı şarkılarda kullanılan kadın vokal korosu değişik ve hoş bir hava katmış. Sanırım Khronos’dan beri en beğendiğim Rotting Christ albümü oldu. Bazı şarkılarda bariz bir Non Serviam havası seziliyor. Albümdeki tüm şarkılar gayet başarılı olsa da benim nazarımda öne çıkanlar Noctis Era, Fire Death and Fear ve …Pir Threontai. Albümde yer alan her parçayı sevdiğimi söylesem de en sonda yer alan Diamanda Galas cover’ı için aynı şeyi söyleyemeyeceğim. Şarkıyı sevmemekle birlikte gereksiz bulduğumu bile söyleyebilirim. Oysa ki eskiden ne de güzel Kreator ve Current 93 cover’ları yapmışlardı. Sonuçta sırf Black Metal dinleyenlere değil, Metal dinleyip de iyi bir albüm dinlemek isteyen herkese tavsiye olunur.

Hiç yorum yok: